Dinsdag 17 Jan t/m Woensdag 18 Jan

Dinsdag 17 Januari:

Cindy was al wakker toen de zon opkwam (kodakmomentje) maar ging daarna toch nog even weer lekker in bedje liggen. Om half 8 ging ze eruit en werd Sander ook wakker, toen maar even gauw buiten gaan kijken of er nog zeehondjes lagen. Helaas die hebben we niet kunnen vinden. Nadat Cin en San Iris hadden wakkergemaakt heeft Iris weer lekkere eitjes gebakken en na het ontbjit zijn we naar Kaikoura Town Center gereden om de dingen te regelen voor die dag. Al snel hadden we voor Sander een visboot geregeld, rond dezelfde tijd dat Iris en Cindy zouden gaan duiken dus dat kwam mooi uit. Na het organiseren zijn we een camping gaan zoeken en die hebben geboekt op een plek die ons geadviseerd werd door een stel reizigers die we tegen zijn gekomen in Akaroa. Dit was een heerlijk rustige camping met super schone toiletten en een heerlijke douche. Na hier een broodje gegeten te hebben, ging Sander de meiden wegbrengen naar de duikshop en toen we daar aankwamen wisten ze nog niet zeker of we konden duiken vanwege de onverwachte harde wind. (het weer was wel super lekker hoor, alleen een little bit windy). Dus hebben de meiden toen Sander maar even snel weggebracht naar de visboot en toen weer terug gereden naar de duikshop of ze al wisten of ze wel of niet gingen duiken. Eenmaal daar weer aangekomen vonden ze het beter om het af te blazen. De zee was toch a little bit to rough. Dat was wel een teleurstelling voor de dames, maar die bedenken natuurlijk wel weer wat anders, dus zijn ze lekker het stadje ingegaan om te shoppen, bakkie pleur en kreeg Cindy het op de heupen. Ze had namelijk gehoord bij de duikshop toen we nog wat na stonden te praten dat een meisje zei dat ze met dolfijnen had gezwommen en dat er wel 300 stuks waren. Dat kon ze natuurlijk niet zomaar ff uit haar hoofd zetten nee logisch. Dat duiken ging niet door dus melde Cindy even aan Iris onder het bakkie pleur: Iris morgen gaan we ook met die dolfijnen zwemmen. Dit zijn we dus ook maar gelijk gaan boeken bij de dolphin encounter en die hadden alleen nog maar plek om 05:30 in de ochtend pffffff. Dat was wel vroeg, maar ja graag of niet, Dus graag en de afspraak stond. Daarna gingen de dames naar het uiterste puntje om nog naar een seal kolonie te lopen en te oefenen om op de rotsen te lopen. En toen ze net even gingen zitten voor een sigaretje kwam er een smsje binnen van Sander (we hadden weer geen bereik en dat smsje was dus al een uur eerder verstuurd OEPS!! Sander was dus inmiddels al lang en breed weer terug, omdat er Japanners op de boot zaten die na een goed kwartier varen al letterlijk kotsmisselijk waren. Hij is wel wezen vissen maar ze hebben de trip moeten inkorten omdat die Japanners het niet meer hielden. De eigenaar van de boot heeft daarom Sander aangeboden de volgende dag gratis mee te gaan vissen. Voordat ze uit gingen varen naar de visplek haalden ze eerst ook nog een crayfishpot op waar er wel 20 inzaten, nadat ze gemeten waren bleven er nog ongeveer 8 over (ze moeten een bepaalde grote hebben voordat je ze mag meenemen, Goeie zaak). Nadat ze weer aan land waren kreeg Sander een lift van de schipper, aangezien hij de dames met geen mogelijkheid aan de veren kreeg. Tevens heeft Sander geregeld dat de crayfish voor hem werd gekookt door de schipper, aangezien hij wel aan z'n water voelde dat hij dit niet voor mekaar kreeg om dit in de camper te doen. (dan had Sander niet meer geleefd). Op de camping kon Sander ook de dames niet vinden en is hij maar een barretje ingegaan om daar een vette hamburger te eten en ff lekker te gokken. Toen de dames weer service hadden met de mobiel zijn ze natuurlijk meteen naar die remy Sander heen gereden om hem bij het barretje op te halen. Nog ff een paar boodschapjes gedaan en toen weer op naar de camping om ons klaar te maken, want Sander nam de dames mee uit eten die avond. Dit was overigens helemaal geweldig. Niet vaak zo lekker uit eten geweest :).
Na het toetje (bakkie pleur) zijn we weer naar huis gehobbeld. Voor de meiden was het al weer veelste laat want die moesten er de volgende morgen om 05:00uur uit because they are going to swim with the dolphins again :). De dames gingen dus gelijk slapen en Sander ging nog even een filmpie kijken.

Woensdag 18 Januari:

Het was 05:00 in de morgen. Het wekkertje van Iris was al afgegaan, maar geen beweging in de campervan. Paar minuutjes later Cindy haar wekkertje ging. Nog steeds geen beweging in de campervan. Nog een paar minuutjes later zat Cindy rechtop in bed en dacht "we moeten nu echt opstaan, we gaan zwemmen met de dolfijntjes en maakte Iris wakker. Al gauw waren de dames op weg naar het dorp, terwijl Sander nog lekker in bedje lag. Pffffff het was echt vroeg. Toen we aankwamen bij de dolphin encounter was Sander inmiddels ook al wakker. De dames hadden het niet zeg maar bepaald heel erg warm. Ook waren de dames een beetje aan de late kant "euhm ja dat zit in de familie' Dus moesten ze gelijk (hun eigen) wetsuits aan en konden ze nog een klein stukje van de voorlichting zien. Het was ook best wel druk voor die vroege tijd in de ochtend. Al gauw zaten we in een volle bus op weg naar de boot. We wisten nog steeds niet wat we moesten verwachten, we hadden namelijk toch een klein beetje verwacht dat wij er niet 300 zouden tegenkomen maar een beetje hetzelfde als met de hector dolfijntjes (een stuk of 6). Eenmaal aan boord op de boot hadden de dames het nog kouder en waren nog steeds niet helemaal wakker. Toen op een gegeven moment de crew vertelde dat de dolfijntjes in zicht waren. Dus de zwemmers hun zwemgear aantrekken en naar het achterdek. Het poortje werd geopend en de bel luidde en de zwemmers konden te water. AAAAAAAH het was een potje met pieren zoveeeeeeeeel dolfijnen bij elkaar. We gilden we schreeuwden we wisten totaal niet waar we beland waren en waar we kijken moesten we werden tussen alle dolfijnen in het water gegooid. De dames zaten eerst nog boven water te kijken, maar al gauw melde de crew dat ze hun hoofd onder water moesten steken. Dit waren ze niet gewend want bij de hector dolfijn kon je beter boven water kijken. Het was ongelofeijk. Ze zwommen onder je door, ze scheurden langs je heen je wist niet waar je kijken moest. Toen ineens luidde de bel. Iedereen moest weer aan boord. We snapten er niets van, we wilden in het water blijven. Toen iedereen aan boord was ging de boot weer achter de grote school dolfijnen aan. Toen er werd gemeld dat er nog een school dolfijnen aankwam en zich samenvoegden. Dus bij de volgende duik in het water lagen we tussen 700 dolfijnen WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA. We werden letterlijk gillend gek. En gillen dat deden we door onze snorkel. Ze zeiden dat je lawaai moest maken onder water om ze nieuwschierig te maken. Dus dat deden wij volgens mij het beste van de groep, want de crew moest gigantisch om Cindy en Iris lachen. We gilden de longen uit ons lijf (natuurlijk door onze snorkel onder water) ze konden ons op de boot nog horen. De dames hielden ook elkaar handje vast om zo het ongelofelijke met elkaar te delen. En daar ging de bel weer we moesten weer aan boord. (We hoorden niet hoor, daar gilden we te hard voor. We kregen het door omdat we boven water af en toe een keer stoom moesten afblazen en we zagen dat bijna iedereen weer op de boot zat). Stijf van de adrenaline zaten we op de achterkant van de boot te wachten tot de bel weer ging om als een gekke debiel het water weer in te duiken. We gilden en schreeuwden het werd steeds gekker. Alles kwam langs grote kleine mama's baby's het was echt helemaal geweldig. Niet in woorden te beschrijven. En toen ging de bel weer en moesten weer aan boord voor onze laatste duik. Ze zeiden dat we al ontzettend veel geluk hadden gehad en alles wat we kregen te zien was een bonus. De bel ging weer en iedereen sprong van boord om voor de laatste keer deze prachtige supersnelle acrobatische dieren te zien zwemmen. We waren zo goed in onze geluidjes dat we bij de laatste duik een stuk of vijf grote duskydolfijnen om ons heen hadden zwemmen die niet van plan waren weg te gaan. Je hoorde ze ook gewoon onder water. Ze gingen om ons heen onder ons door keken ons aan het was heel bijzonder en bizar. Ze vonden ons getik en gegil en geschreeuw maar wat interesant. Toen we even boven water keken bleek dat de rest van de dolfijnen al weer verder waren en de anderen alweer op boot zaten en wij twee deze vijf dolfijnen nog om ons heen hadden zwemmen. We stopten onze kop nog een keer onder water en we moesten gewoon onze handen dicht bij ons hadden anders waren we bang dat ze ons zouden aanraken, zo dichtbij kwamen ze. Echt heeeeeeeeeeeeel bijzonder. Toen we ons hoofd weer boven water deden en nog een paar keer onze spanning eruit gilden werd er geseind op de boot dat we nu toch echt terug moesten komen. Dit was echt een ervaring om nooit meer te vergeten. We wilden echt niet uit het water en zeiden we zwemmen wel terug. Toen we weer op de boot stonden konden we ons lekker met warm afspoelen en onze wetsuits uittrekken om vervolgens een lekker kopje chocolademelk te drinken en ging de boot nog rustig met de hele groep dolfijnen mee varen, zodat we nog voldoende tijd hadden om filmpjes en foto's te maken van de springende acrobatische prachtige lieve schattige dolfijntjes. We hebben genoten en zaten nog vol adrenaline dat we de hele weg in onze bikini met handdoek stonden na te genieten terwijl de rest allemaal al hun kleding aan hadden. Ze vroegen nog of we het koud hadden maar dat hadden we totaal niet.
Toen we uiteindelijk met de boot in de haven aankwamen stond de bus al klaar om ons terug te brengen naar de shop. We konden ons heerlijk warm douchen en onze wetsuits werden zelfs door hun uitgewassen en gedroogd. Helemaal super. Daarna hebben we Sander weggebracht naar de visboot en zijn we een lekker ontbijtje gaan halen. (en Cinnepin heeft een heel mooi zacht schattig dolfijnenknuffeltje voor Iris en haarzelf gehaald :). Die middag wouden de dames gaan zonnen bij de pier waar ze Sander hadden afgezet, maar Iris had nog even met de DOC gebeld om te vragen of alles goed gegaan was met de kleine babyseal die een touw om zijn nek had. En ze vertelden haar dat unable waren om hem te vinden. Dus plannen gewijzigd. De dames gingen naar de plek waar ze de seal hadden gezien om hem heel misschien daar weer te vinden. Dit was niet het geval. Overal gezocht tussen de rotsen, maar we vonden alleen de luie oudere seals die lekker van het zonnetje aan het genieten waren. Uiteindelijk moesten we weer terug om Sander op te pikken want die was ondertussen al klaar met vissen en al weer terug bij de pier. Hij had een paar bluecot vissen gevangen en jaja een baracuda. Helaas waren er weer aziaten op de boot en weer waren ze kotsmisselijk haha. Uiteindelijk heeft Iris nog weer een keer met de DOC gebeld om te vragen hoe het precies in z'n werk ging als iemand z'n melding had gedaan. Ze vertelden dat ze natuurlijk wel bleven zoeken en dat ze hoopten dat andere mensen dit ook zouden opmerken en naar hun zouden bellen. Maar ze konden hier natuurlijk geen garantie voor geven. Dus even een zeer chagerijnige Iris, maar na een tijdje ging dat ook wel weer over. We hebben toen besloten om nog even een laatste keer te genieten en zijn op de weg naar Christchurch naar Hanmer Springs gegaan. Hier hebben we nog even genoten van het zonnetje +-30 graden en de hot and cold pools. Om half 6 zijn we hier weer vertrokken en op weg gegaan naar Ross waar we onze laatste nacht van deze vakantie verblijven. Eenmaal aangekomen bij Ross place hebben we samen met zijn vrouw nog gezellig wat gegeten bij het Stamcafe van Ross. Hierna hebben we al onze zooi van drie weken moeten inpakken. En dat was me daar ook een karwei. Maarja vrouwen :). Nu nog even het logboek bij werken en dan morgen vroeg eruit voor de laatste dingetjes. We moeten de camper morgen rond een uurtje of 10 inleveren. Tegen een uurtje of 1 zitten we in de lucht richting Auckland. We verlaten Nieuw Zeeland pas in de avond rond een uurtje of 8. Op vrijdag 20 Januari rond een uurtje 12:40 komen we aan in Nederland (lokale tijd).

We hopen dat jullie op deze manier een beetje een indruk hebben gekregen over onze fantastiche reis door Nieuw Zealand en dat jullie op deze manier ook een beetje hebben kunnen mee genieten. Wij willen ook iedereen bedanken voor de ontzettende leuke reacties die we kregen. (Ruudi om jou hebben we zeker gelachen haha).

Nogmaals bedankt en see ya in Holland

Dikke kus van ons drieen (San, Cin en Ier)

P.s. we gaan er vanavond op slapen. Als er weer een aardbeving is gaan we het nu wel voelen haha